Imperial Stout to nasza urodzinowa tradycja – w tym roku wykorzystaliśmy dodatek masła orzechowego i leżakowaliśmy go w beczkach po bourbonie Four Roses, które nadały aromatów wanilii, kokosa i oczywiście – amerykańskiej whisky! Nasycenie azotem wygładziło dodatkowo jego strukturę i doskonale połączyło z aromatami słodowymi, tworząc niesamowicie pyszny, deserowy efekt!

Styl

Jeden z najpotężniejszych stylów piwa Świata – Imperial Stout (Russian Imperial Stout). Piwo historyczne, bo warzone już na przełomie XVIII i XIX wieku przez londyńskie browary. Styl ten powstał z tych samych powódek dla których dzisiejsi rzemieślnicy tworzą nowofalowe piwa – dla konsumentów szukających nowej jakości w piwie, szczególnie wśród tych bardziej esencjonalnych i treściwych piw. Z czasem styl ten zyskał uznanie w całej Europie i eksportowany był na całym Starym Kontynencie, w tym również do Sankt Petersburga, przez co dopiero po latach, w XX wieku, może trochę w celach marketingowych, zaczęto nazywać to piwo Rosyjskim Imperialnym Stoutem. Przymiotnik „Imperialny” odnosi się do nadzwyczajnego ekstraktu i mocy piwa – co prawda zakres jest dość szeroki, ale to właśnie te wysoce ekstraktywne, ekstremalne wersje tego stylu przyprawiają o szybsze bicie serca każdego miłośnika piwa. Styl ten może być warzony w wielu wersjach, ale tym razem postawiliśmy na bardziej słodką i treściwą aranżację.

Bardziej dekadencki niż kiedykolwiek!

Słody/ekstrakt:

Wytworzenie tak wysokiego ekstraktu to nie lada wyzwaniem. Ze względu na gęstość brzeczki wydajność procesu znacznie spada, a umiejętności piwowarów i możliwości sprzętu wystawione są na próbę.

W procesie zacierania użyliśmy aż 7 różnych rodzajów słodów oraz odrobinę palonego ziarna.

Chmiele:

Użyliśmy jedynie chmielu odmiany Chinook do nadania odpowiedniej goryczki i zachowania równowagi. Imperial Stout ma przesunięty balans w stronę słodową – dlatego chmielenie jest nieco mniej intensywne.

Dodatki:

Nie istnieje coś takiego jak zbyt duża ilość masła orzechowego. Można używać go do porannej owsianki, tostów z bananem i masłem orzechowym po treningu, lub tak jak tym razem – jako dodatek do wspaniałego i niesamowicie ekstraktywnego piwa w stylu Imperial Stout.

Leżakowanie w beczkach po Bourbonie:

Starzenie piwa to niesamowity proces, w którym piwo po pierwsze szlachetnie się utlenia – smak i aromat harmonizują się, pojawiają się nuty porto, sherry i suszonych owoców (śliwki, rodzynek, wiśni). Nuty alkoholowe nieco łagodnieją, a z samego drewna zostają wypłukane:

– taniny – określane jako smak drewna, które wprowadzają charakterystyczną cierpkość kontrującą słodycz piwa. – karmele i tzw. związki reakcji Maillarda, które powstają w procesie opalania beczki (to one wpływają na charakterystyczny kolor Bourbonu) – Ligniny, po kilku przemianach, przekształcają się do waniliny – co nadaje charakterystycznych nut waniliowych, szczególnie z dębu amerykańskiego powstaje jeszcze cała grupa fenoli, które odpowiedzialne są za aromaty przyprawowe – goździkowe, cynamonowe, kokosowe a nawet palone.

Nie każda beczka jest jednakowo zbudowana, obrobiona i transportowana, a co najważniejsze, nie każda beczka jest świeża. Beczki, które wykorzystaliśmy w tym przypadku dotarły do nas z destylarni w mniej niż 1 miesiąc, zachowując wszystkie charakterystyczne dla burbonu aromaty. Wierzymy w krótki czas kontaktu z tak dobrej jakości beczkami, więc zdecydowaliśmy się na 6 miesięcy leżakowania, aby jak najlepiej oddać odbeczkowe nuty wanilii i kokosa.

Nasycanie azotem:

Nasycanie piwa azotem, zamiast dwutlenkiem węgla, ma na celu zwiększenie jego pijalności oraz zmianę tekstury na aksamitną.

Rozpuszczalność azotu w cieczach jest kilkudziesięciokrotnie mniejsze niż dwutlenku węgla. Używamy specjalnej technologii aby rozpuścić jak najwięcej azotu w piwie, ale tuż po otwarciu i gwałtownym przelaniu piwa do szklanki, azot stara się jak najszybciej z niego uciec. W tym czasie tworzy niezliczoną ilość bardzo małych pęcherzyków, które tworzą tzw. efekt kaskadowy. Po chwili azot kieruje się ku górze, spieniając białka rozpuszczone w piwie. W tym procesie generuje się przepiękna, drobnopęcherzykowa, kremowa i trwała piana, nie osiągalna przy piwie nasycanym dwutlenkiem węgla.

Styl ten sam w sobie jest szczególny pod względem nasycania azotem – ma bardzo dużą gęstość. Fakt ten powoduję, że efekt kaskadowy odbywa się niczym w spowolnionym tempie – przez wysoką gęstość i lepkość pęcherzyki tworzą i unoszą się dużo wolniej. Dlatego po nalaniu lepiej odczekać nieco dłużej, aby dać czas pęcherzykom azotu do działania. Nie będzie to czas stracony – ten proces jest bardzo efektowny!